"28 juli 1984.
Want ik ben niet al te trots op mijn body.
En als daar bijvoorbeeld met sport of met vrijen nog eens extra de aandacht op gevestigd wordt, dan word ik echt doodverlegen.
Want ik ben al niet mooi en dan nog zo 'moeilijk' ook, met al mijn vragen en mijn gepraat.
Dat ik niet trots op mezelf ben zit denk ik dieper dan iemand ooit ook maar vermoed heeft.
Ik voelde me niet volledig (in vergelijking met anderen, die bijvoorbeeld geen last van hun longen hadden) en dat gevoel heb ik nog steeds.
Ik was stiekem jaloers op de anderen die wel een gezond lijf hadden en alles konden doen en daardoor een mooie vormgeving hadden.
Ik wilde zo graag, maar het gíng niet.
Mijn nog steeds altijd wat te mollige lichaam helpt dat te bevestigen.
'Waarom doe je er dan niets aan?', zul je je nu dan afvragen.
Wel verdorie...ik zál er nu ook wat aan gaan doen. Net zolang tot ik goed van figuur ben. En daarna zal ik het handhaven.
Kanttekening:
Als ik ooit nog eens een volgend leven meemaak, moet dat wél als goed gevormd en vooral níet mollig mens zijn.
Kusjes,
van je Sanne."
Een soort 'haat-liefde'-verhouding met mijn lichaam. Van meisje af aan. Zoals veel meisjes.
Hoe loste ik dat op?
Steeds opnieuw probeerde ik te worden zoals ik graag wilde. En steeds weer lukte het niet.
Hardlopen, racefietsen: dat kon niet met mijn kwetsbare longen.
Turnen ging wel, en wandelvakanties met de rugzak ook.
Daar was ik blij mee en trots op.
Veel maskeerde ik met een lach.
Of met veel woorden, over ándere dingen. Zo omzeilde ik het gesprek over dit onderwerp.
Dat maakte natúúrlijk dat het probleem in stand bleef. Met ups en met downs.
Tot op de dag van vandaag. Een bijzonder project.
Project: 'houden van je lijf'.
Een on going proces. :)